Spelen met z'n drieen

Zo ik ben nu bijna een week bij mijn nieuwe papa en mama en het bevalt erg goed. Je kan ontzettend met ze lachen en leuk met ze spelen. Ze zijn goed in kietelen en achter me aanrennen. Dan hou ik het al niet meer van het lachen.
We doen heel veel leuke dingen samen en beleven veel avonturen. Samen naar het park, waar ik even heb laten zien hoe goed ik op een dunne balk kan lopen. Dat kan ik al lang, maar zijn vinden het super knap. Ik laat ze lekker in die waan.
We gaan vaak net z'n drieen op stap, soms ga ik in de rugdrager, maar vaak mag ik zelf lopen aan de hand van papa en mama. In de rugdrager is erg handig, want als ik dan moe ben kan ik even een power nap nemen en dan ben ik weer vol energie als ik er weer uit ga.
Mijn papa en mama houden van lekker eten en ik ook! Dus we gaan elke avond ergens anders uit eten. Ik krijg dan noedels of rijst met heerlijk vlees of vis en wat groeten. Het eten met stokjes gaat hun ook goed af en ik kan het al bijna.

In het begin van de week moest ik nog wel veel denken aan 'Nainai' (pleegmoeder). Zeker 's nachts heb ik vaak over haar gedroomd. Als ik dan wakker werd en niet meer goed kon herinneren waar ik was, moest ik hard huilen. Gelukkig werden papa en mama dan wakker en troosten ze mij. Ik mocht dan lekker verder slapen tussen hen in, in het grote bed. Nu gaat het veel beter en denk ik vooral aan mijn papa en mama als ik in slaap val.

Waar ik ook hard van moest huilen, is in het taxibusje. Ik snap het niet hoor. Toen ik met het tehuis naar Nanning reed mocht ik gewoon door het busje heen lopen en nu moest ik tussen de benen van papa blijven. Ik ben al bijna twee hoor en kan dat heel goed, staan in een rijdend busje. Helaas hielp heel hard huilen niet. Ken je dat? Soms ben je aan het huilen en dan kan je bijna niet meer ademhalen. Als je dan even stopt met huilen, om niet te stikken, dan weet je even niet meer waarom je aan het huilen was.....

Ik ben nu met papa en mama in Beijing en gisteren heeeeel laat aangekomen met een vliegtuig. Ik had er zelf nog nooit een van dichtbij gezien. Zo'n vliegtuig is toch wel erg groot. Ik weet niet hoe het zit, maar ze vliegen niet echt op tijd. Gelukkig was de rugdrager mee en heb ik weer een power nap kunnen doen. Mama zei dat het wel eens vaker voorkomt, zeker als er veel sneeuw is gevallen. Mama kan het weten want zij werkt namelijk bij de vliegtuigen in Nederland. We gaan dus vast vaker vliegen en dat vind ik helemaal niet erg. Er waren aardige mevrouwen, die me een lekker manderijntje gaven en er voor zorgden dat de mevrouw naast ons een andere plek kreeg en ik lekker tussen papa en mama in kon zitten op mijn eigen stoel. Je krijgt er lekker eten, joh. Ik heb mijn hele blad leeg gegeten. Echt een feest. Het was zo leuk dat ik niet eens van de spanning slapen kon en natuurlijk vanwege de power nap.
In ons hotel zitten heel veel andere Chinese kindjes die geadopteerd zijn door Nederlandse ouders. Sommige zijn echte druktemakers. Ik kijk nu vooral even van een afstandje naar wat ze aan het doen zijn. Het voordeel is wel dat ik ze beter kan verstaan. Misschien kunnen ze me helpen met tegen mijn papa en mama zeggen dat ik ze heel lief vind en dat ik hoop dat ik altijd bij ze mag blijven.