Eindelijk thuis.....

Zo, we zijn al weer drie weken thuis, dus tijd voor een update.
De afgelopen tijd is te omvatten met één woord: GENIETEN!
Alle cliches van ouderschap zijn op ons van toepassing: trots, heeeeel trots, breedste smile ever, verbazing al om (‘kijk nou wat hij doet...!’), alles willen delen op FB, onzekerheid (moeten we nu streng zijn of laten we dit maar even gaan), etc. Wat is het leuk om zo’n kleine kopieermachine in je huis te hebben.
En ja, ….. hij is inderdaad twee. Hij maakt grapjes en vindt het leukste als papa of mama achter hem aan rennen om zijn luier of kleren aan te doen. Over het algemeen kan hij ons heel duidelijk maken wat hij bedoeld, maar niet altijd en dat frustreert vooral hem. Hij geeft steeds meer aan dat hij dingen niet wil. Dan is het voor deze nieuwbakken ouders toch wel moeilijk om niet altijd te zwichten. Als na veel proberen er toch nog een groot aantal happen van het eten, een toetje en een halve appel in zijn gegaan, kijken we elkaar aan en zijn we tevreden. Dat opvoeden gaan we samen wel onder de knie krijgen. Lisa is al bijna 13 jaar en dan vergeet je hoe ze was toen peuter was. Alles voelt dus weer als opnieuw ontdekken.
Guanyan is een goede WC (‘BeBe’) spotter. Hij checkt als eerste waar de WC is, als hij ergens nieuw is. Dan moet de WC natuurlijk uitgeprobeerd worden en dan gaat hij iedereen vertellen waar de WC is. “Ahhh, BeBe” en wijst naar de WC. Het maakt niet uit waar hij is, bij vrienden, in een restaurant of in de AH. De BeBe wordt gevonden. Dat is voor mama ook wel handig. Die moet nog wel eens naar de WC als we net op pad zijn.
Verder geniet Guanyan van slapen. Daarin is hij zeker de de standaard peuter. Hij slaapt (bijna) altijd goed en gemakkelijk in en kan heerlijk uitslapen (en wij dus ook!) meestal tot 8 uur. Daarna lekker bij papa en mama in bed nog heerlijk een uurtje kroelen. Wat is het toch een super idee geweest om de eerste twee maanden samen thuis te zijn. We genieten van elkaar en van samen zijn. Lekker samen op pad op de fiets, boodschappen doen, kinderboerderij, zwemmen, in de sneeuw spelen of bij iemand op bezoek. Fijn dat onze vrienden hun papa en mama-dagen verspreid hebben over de hele week. ;-).
Het gevolg is dat we lekker kunnen het sporten. Helaas nu nog niet samen, want we hebben nog niet een oppas. Toch lopen we beiden om de beurt onze rondjes. Dat moet ook wel, want niet aan het werk zorgt er ook voor dat de kilo’s er gemakkelijk bijkomen. Koffietje hier, lekker broodje daar. ‘s Avonds een wijntje bij het kijken naar de ‘Killing III’. Morgen hoeven we toch niet te werken. En dan wordt het toch altijd later dan gepland. Gelukkig slaapt Guanyan uit....

Voor wat betreft de adoptieprocedure hebben we de laatste zaken hier in Nederland geregeld. Het belangrijkste was dat Guanyan een BurgerServiceNummer kreeg. Dat hebben we dan ook tussen kerst en oud & nieuw gelijk geregeld. Nou ja, gelijk.... Natuurlijk gaat dat niet zo maar. Na de standaard wachttijd, voor we aan de beurt waren, kon de dame bij de Stopera ons niet echt helpen. Zo’n buitenlands kind inschrijven is toch wel lastig en de senior medewerker was net met pauze. OK, wij wachten wel. We hebben toch geen plannen. Hij heeft een Chinees paspoort en nog geen Nederlands paspoort (klopt, dat kunnen we niet aanvragen zonder BSN), dus hij kan nog niet de Nederlandse idenititeit hebben. Uhh, ja dat kan wel. We hebben een brief van de Nederlandse ambassadrice. Zij geeft daarin duidelijk aan dat de Chinese overheid wil dat alle Chinese adoptiekinderen met een Chinees paspoort China verlaten. Na 15 min bleek de pauze van de collega voorbij en werd alles een stuk duidelijker. Zo alles gekopieerd, maar er moet nog wel een controle worden uitgevoerd over de documenten. Dat duurt even.... OK, wij wachten wel. We hebben toch geen plannen. Kortom na 2,5 uur op in de Stopera kunnen we naar huis met een BSN. Pffff. Nederlandse bureaucratie.... Het aanvragen van een paspoort ging daarentegen weer super vlot. Geen moeilijk gedoe over zijn ‘oude’ Chinese identiteit en nog in bezit zijnde Chinese paspoort. Het kan dus wel.

Het laatste onderdeel van de adoptieprocedure is dat Guanyan een adoptiescreening moet ondergaan in het ziekenhuis. Dat betekent dat hij een lichamelijk onderzoek krijgt of het Chinese medisch dossier klopt. Tijdens dat onderzoek wordt gelijk gekeken naar welke specialisten hij eventueel doorverwezen moet worden. Bij ons is dat in ieder geval een kinderoogarts. Ondanks dat ieder adoptiekind dit moet ondergaan, konden we de afspraak in het AMC niet zelf regelen en moesten we een verwijzing van de huisarts hebben. Tussen Kerst en Oud & Nieuw gelijk maar een afspraak geregeld en langs geweest. Dit maal ook een nieuwe huisarts voor ons. Hij heeft echt 1 seconde naar Guanyan gekeken en dat was het. Voor ons prima, als we maar een verwijzing krijgen. Over een paar weken gaan we langs bij het AMC en dat is voor ons een veel belangrijkere afspraak. We zijn erg benieuwd wat ze zeggen over zijn gezichtsvermogen. Natuurlijk zijn wij maar leken, maar hij kan heel veel zien. Dopjes op de stiften doen, lopen op een evenwichtsbalk, de doorschijnende speen van de fles zien in het schemerdonker, allemaal geen probleem. Waarschijnlijk zijn we bevooroordeeld en is onze blik wat vertroebeld als trotse ouders. We hadden in ieder geval verwacht dat hij minder zou kunnen zien. Al zijn activiteiten geven ons in ieder geval een goed gevoel.

We zijn erg blij en dankbaar dat Guanyan bij ons gezin is gekomen.